Writing a book

by DeWandelaar 19 Replies latest jw experiences

• 

  DT

  I've been using the books of Enoch as inspiration for one of my writing projects, so I'm looking forward to hearing more about your story.
• 

  DeWandelaar

  After the critics I got yesterday I have dumped the couple of pages I wrote and am trying to rewrite. It was mostly because of the style: I was writing more abstract then I should (A bit like the silmarillion which most of the readers of Lord of the Rings seem to dislike)> I am now trying to find the way which Zound showed me. I think the story could be nice but I still have a long way to go
• 

  DeWandelaar

  I now have written 4 parts of the story of which the creation part is one (and also one that probably is going to be removed). It is not much yet but I now at least have a way to present all the seperate stories and mold them into one viewing of the genesis account.

  My vision is to write all small parts seperately and mold them together.

  I now have a story starting from the viewpoint of:

  - Henoch (we know that one)

  - Rhode (daughter of Eve)

  - Semjeza (fallen angel from book of enoch)

  The creation part differs too much since it is written from a third person while these ones are written from first person/second person perspective. It makes the story less abstract and more "real". If I can gather time I will translate one of them (you may choose which one!)
• 

  valkyrie

  I am not familiar with the Book of Enoch, or any of the characters therein. I would like to read your story of Rhode, if you'll post it here. [You needn't spend time to translate it; just post it, as is (please?).]
• 

  Nathan Natas

  May I offer one suggestion?

  In order to apeal to the largest possible audience, make sure your book contains an absolute minimum of Watchtower dogma and mythology and misology.

  Try to keep it kinda-sorta mainstream Xtian.
• 

  DeWandelaar

  Here it goes in dutch. Please note that Rhodes is a fictional name for the unnamed women in genesis and secondly: it is just a fragment and unfinished work ;)

  fragment:

  Het was een broeierige en aangename dag voor de mensenkinderen net zoals op alle voorgaande dagen en jaren van de vroegere aarde. Na de dauwperiode in de morgen waardoor het planten- en dierenleven verfrist en verkwikt werd kwam langzaamaan de zon op, regenbogen aan kleuren tevoorschijn toverend op het moment dat de nog aanwezige dauwdruppels betast werden door de eerste zonnestralen.

  Het was dan weliswaar niet de tuin van Eden waar haar ouders zoveel over hadden verteld maar in haar beleving kwam het toch in veel opzichten in de buurt.
  Het enige wat ze echt altijd heeft gemist was de levensboom die alleen maar op die plek te vinden was. Ze miste de boom net als een latente, bijna allesomvattende behoefte die nooit bevredigd zou worden, ook al had ze de boom nooit gezien.

  Een paar broers of zussen hadden ooit geprobeerd om zaailingen te verkrijgen van deze boom zodat zij deze konden planten in hun eigen tuinen en daarmee alsnog aan de vloek van sterfelijkheid konden ontsnappen maar iedereen die op expeditie uittrokken was naar die heilige en mystieke tuin kwamen daar nooit meer van terug. Er werd gefluisterd dat zij door de wachters van Elohim die de boom bewaakten met brandende zwaarden, cherubijnen genaamd, werden afgesneden van deze wereld en voor eeuwig werden vervloekt en verteerd. Aangezien niemand dat echt levend kon verifiëren bleef het bij deze fluisteringen. Nee, Rhodé zou nooit de daadwerkelijk doodsoorzaak van haar bloedverwanten kunnen achterhalen, zelfs al zou ze daar alles voor in het werk stellen.

  Ze probeerde soms te bidden tot Elohim om vergeving van haar zonden maar ook voor die van haar verloren familieleden maar had tot dan toe nooit een antwoord op haar vragen gekregen noch een geruststellend gevoel. Wat ze nodig had was ontspanning. En dus liep Rhodé zoals ze gewoon was in het middaguur naar de riviermond van de Eufraat. Daar ontmoette ze haar zussen om zichzelf te baden in het water en zich wat te vermaken en om even te ontsnappen aan haar soms ietwat melancholieke stemming.

  Zij en haar zussen waren uitzonderlijk schoon van uiterlijk en waren net als de bijna volmaakte tuin om hen heen, een waar genot om naar te kijken. Zij hadden allen, net als hun ooit volmaakte moeder Eva, een zongebruinde huid en perfecte borsten. Hun ogen waren als glimmende parels en hun glimlach werkte betoverend op iedereen die hen aankeek. Ook hadden zij prachtige, goudkleurige, lange haren alsof Elohim met een weefgetouw goud had gesponnen tot een perfecte haardos en deze bij hen had geimplanteerd. Het engelenhaar was voorzien van een ingewikkeld vlechtwerk waardoor het net tot hun onderrug reikte om zo hun volmaakte billenpartij te accentueren.

  Rhodé en haar zussen konden niet bevroeden dat deze onwaarschijnlijke schoonheid niet alleen op aarde zichtbaar zou zijn maar dat het ook in het hemelse parallelle universum voor veel beroering zou zorgen. Ze kon niet weten dat schepselen die duizenden malen machtiger waren dan de meest machtige man op aarde hen als inzet voor een hemelse opstand zouden gebruiken. Ze konden ook niet vermoeden dat zij de moeders zouden worden van een gewelddadig superras van bastaarden die dusdanig veel geweld zouden gebruiken dat de stoeptegels verlijmd konden worden met het door hen vergoten bloed.
• 

  valkyrie

  Veel dank, De Wandelaar.

  I don't know whether you would care to receive feedback... ?
• 

  DeWandelaar

  Sure... Shoot ahead
• 

  valkyrie

  Well, er... the Dutch language itself - of course - can't help itself: the construction is always a pleasure to 'feel' in my head. It has the texture of, say, a stroopwafel.

  The narrative, at first, meanders (het dwaalt) unfocused; then, it doesn't so much flow, as ooze... with the uncomfortable creepiness of a peeping tom. [Sorry! ] The 'tale' then stutters rapidly through a summary of decades of events, like a suddenly nervous history student at an oral exam.

  Surely, a reader needs to be led by the hand... along a paved road, and first be made curious to peer into your looking glass toward future events.

  That's all I've got (for now). Thanks for the preview!
• 

  DeWandelaar

  Hi Valkyrie,

  Like I said I am not finished with any fragment... I am now creating a body and a lot of fragments with a lot characters which I want to mold into a complete story. This means that in the end when I have all fragments I will add a lot of conversations between the characters and will probably rewrite a lot again (to make it more oozy ;)).

  I will add a new fragment here (dutch again) in which there are some conversations noticable:

  Fragment

  Vanuit de uitgestrekte vlakten van de hemel keek een van de zonen van Elohim dagelijks omstreeks hetzelfde tijdstip naar de aarde om de prachtige naaktheid, geur en geluiden van de dochters van Eva volledig in zich op te kunnen nemen.

  Alhoewel hijzelf van een onmetelijke schoonheid was en nog helderder scheen dan de zon en de schoonheid van deze vrouwen in het niets verbleek bij zijn eigen schoonheid, ontstond er bij Semjeza een ziekelijke mix van gevoelens ten opzichte van de mens en de vrouw in het bijzonder. Niet alleen voelde hij wellust maar ook een niet te stelpen machtshonger. Hij voelde dat hij tekort werd gedaan door zijn maker, dat hem de geneugten van het leven express werden ontnomen.

  Gewillig de watervallen van deze onnatuurlijke gevoelens opslurpend en onverzadigd geworden door het kijken naar hen bracht het hem tot het besluit dat hij zichzelf zou gaan transformeren tot een mens.

  Semjeza wist dat als hij zichzelf tot het niveau van een sterfelijke zou verlagen dit ooit zijn ondergang zou betekenen. Het besef van deze straf was zo groot dat hij besloot om zijn zielverwanten te bezoeken en hun positie ten opzichte van de mens en de aarde te pijlen. Alleen op deze manier kon hij misschien een front vormen tegen de legers van Michaël. Hij zou niet roemloos zijn straf ondergaan en wellicht kon dit zijn leven verlengen.

  Hij belegde een vergadering met tien leiders waarvan hij wist dat zij, net als hij, een onverteerbare obsessie hadden gecreëerd ten opzichte van Elohim’s laatste scheppingen. Nadat zij allen gearriveerd waren nam Semjeza het woord en zei tegen alle aanwezigen:

  “Engelenbroeders… ik weet dat jullie regelmatig hetzelfde doen als ik. Ik proef jullie honger naar vlees en ongebreidelde macht! Daarom zijn wij werkelijk in alle opzichten broeders! Laten wij naar de aarde gaan en ons daar uitleven en iedere vrouw die wij willen hebben voor onszelf nemen, goedschiks of kwaadschiks. Wij zijn immers de machtigen van Elohim en de mens kan ons niks doen!”

  Daarop zei een van de andere leiders genaamd Azazel die vervuld bleek te zijn van haat tegenover Elohim en Logos:

  “ Als Semjeza gaat, ga ik voorzeker met hem mee. Niet alleen zal ik net als hem vrouwen nemen totdat mijn fysieke lichaam weggerot is en ik een nieuwe moet aannemen maar tevens zal ik deze miezerige wormen leren oorlog tegen elkaar te voeren en steden voor zich te maken ten koste van anderen. Ik zal ze leren hoe je wapens moet maken en hoe je moet doden! Ik zal de aarde mijn eigen lievelingskleur geven. Niet het groen van de plantengroei, noch het blauw van de oceaan maar het rood van het bloed van de mens! Een herschepping door MIJ waarbij ik datgene afmaak dat Lucifer heeft gestart!”

  “Elohim zal ons er ongelimiteerd voor straffen en ons tot in alle eeuwigheid binden met banden van diepe duisternis. Is die tijdelijke opvulling van jouw machtshonger en je dorst naar erkenning dit dan wel waard, Azazel?” zei Armaros

  Ziedend van woede antwoorde Azazel:

  “Wij hebben miljarden jaren geleefd en wat hebben wij in die tijd gedaan? Wat hebben jullie gedaan naast het opzicht voeren over de sterren in ons universum, Barakwijal, Samsiël? En jij Ezekweël? Wil jij heel je leven lang de wolkjes blijven tellen? Ik niet! wat kan mij de Andromedanevel schelen! Elohim heeft nog niemand bevorderd in de ontelbare jaren voor ons en hij zal dat niet doen in de jaren na ons! We zijn machtig en tegelijkertijd machteloos!”

  “Er hangt voor iedereen van ons veel van af … toch denk ik dat het uitvoeren inderdaad een wenselijke verandering wordt in ons bestaan. Wij staan nu alleen maar ten dienste van Elohim en niet van onszelf. We zijn niet vrij, broeders, we zijn slaven! Lucifer heeft dat inderdaad goed begrepen; sterker nog… heeft hij er juist niet voor gezorgd dat de mens sterfelijk, losgekoppeld en vrij werd? Hun tijd is nu kostbaarder dan ooit wegens hun sterfelijkheid en Elohim laat hen volstrekt hun eigen gang gaan. Hij laat ze vrij om te gaan en staan waar ze willen!” zei Kokabel

  Semjeza, die gefrustreerd werd door het voor hem lange uitblijven van een besluit, nam vervolgens het slotwoord en zei tegen hen allemaal: “Laten zij die voor mijn plannen zijn een verbond ondertekenen dat wij elkaar geen strobreed in de weg zullen leggen. Als wij naar de aarde gaan is dit gezamenlijk en tegelijkertijd als zelfstandige entiteiten. Laten wij heersen over door ons vast te stellen stukken land en deze niet proberen van elkaar in te nemen. En als de tijd daar is moeten we als één blok staan tegenover Michaël en zijn engelen.

  Daarop gingen de ooit zo heilige engelen één voor één akkoord met dit verbond om zo een gewelddadige overname ten koste van de mens uit te voeren en te starten met het ontketenen van een ongekend onheil over de aarde. Zij openden de poorten van het universum en vlogen met de snelheid van het licht naar de aarde. De kracht waarmee ze door deze dampkring heen gingen was zo groot dat de aarde op dat moment schokte van de impact en hun landing ontketende een aardbeving. De aarde zou huilen om datgene wat was neergedaald.